Ζαμφουρνάρης, Θεοφύλακτος

(17ος αι.). Κρητικός μοναχός και λόγιος. Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και έπειτα χειροτονήθηκε μοναχός στη Βενετία. Ασχολήθηκε παράλληλα με θεολογικές μελέτες και επιμελήθηκε την έκδοση πολλών ελληνικών λειτουργικών βιβλίων. Από τα έργα που εκδόθηκαν με τη φροντίδα του, τα πιο αξιόλογα είναι το Τυπικόν (1605 και 1643), οι Βίοι των αγίων (1620), το Ανθολόγιον (1639, 1644), το Ευχολόγιον (1642) και Ο Νέος θησαυρός. Ο Ζ. διατηρούσε μεγάλη βιβλιοθήκη, την οποία κληροδότησε στην ελληνική κοινότητα της Βενετίας. Ο Ζ. αναφέρεται και ως Ζαμφουρνάριος και Ζαμφουρνάρος.